بسته به ضد لغزش، کاشی ها به سه کلاس A، B و C تقسیم می شوند.
اطلاعات مربوط به کاشی استخری مینیاتوری کلاس را می توان با خواندن مشخصات کاشی روی بسته بندی پیدا کرد.
چنین کاشی هایی در حین تولید تحت آزمایش شیب قرار می گیرند.
بسته به اینکه پا در کدام شیب نگه داشته شود، کاشی یک دسته بندی را دریافت می کند.
به عنوان مثال، اگر پای برهنه در شیب 12 درجه نگه داشته شود، چنین کاشی متعلق به دسته A است، اگر در 18 – به کلاس B، اگر 24 – دسته C است.
کلاس A برای رو به کف استخر، که در آن رطوبت به حداقل می رسد استفاده می شود.
این فضاها شامل رختکن و استراحتگاه است. همچنین، این دسته از کاشی ها دارای مسیرهایی برای عابران پیاده هستند که در آن عملاً رطوبت وجود ندارد.
ضمناً کاشی کاری کاسه استخر با این کاشی مجاز است مشروط بر اینکه عمق آن بیش از 80 سانتی متر باشد.
کلاس B – مورد استفاده در مکان های با رطوبت بالا: دوش، پله های با عرض 1 متر، که از طرفین آن نرده ها وجود دارد.
مسیرهایی برای عابران پیاده با پای برهنه، فضای نزدیک، استخر برای مبتدیان و کودکان با کاسه بالا. تا 80 سانتی متر
کلاس C – عمدتاً برای رو به روی فضای اطراف استخر، کناره های کاسه استفاده می شود.
اکیداً استفاده از این نوع کاشی برای پله های استخر و سطوحی که سرازیر می شوند توصیه نمی شود.
کاشی های روبرو برای کاسه استخر عمدتاً سرامیکی یا شیشه ای خریداری می شوند.
کاشی های شیشه ای محبوب ترین و پرطرفدارترین مواد برای روکش استخر هستند، زیرا مهمترین شاخص – جذب آب – در این دسته از کاشی ها به صفر می رسد.
از ویژگی های مثبت آن می توان شاخص های زیر را متمایز کرد:
مقاومت بالا در برابر رطوبت
دوام
مقاومت در برابر دماهای بالا و پایین شیشه در محدوده دمایی -30 تا +145 درجه و 100 فرآیند انجماد / ذوب مقاومت می کند.
مقاومت در برابر مواد فعال شیمیایی، در حالی که رنگ آن محو نمی شود.
عدم وجود منافذ در ساختار کاشی
مقاومت در برابر ضربه بالا به دلیل عملیات شلیک اضافی
رنگ های متنوع با افزودن مواد مختلف که بازتابی را در زیر آب ایجاد می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.